Muziekinterventies, ondersteunend bij noodzakelijk medisch handelen bij ernstig zieke patiënten of toegepast in palliatieve situaties, vinden in Nederland steeds meer navolging. Amerika en Engeland gingen ons hierin voor. Als professioneel musicus lever ook ik hier graag een bijdrage aan. Ik bied muziek aan bed sessies aan op IC. Op een zelfde dag zou ik indien gewenst ook nog een optreden kunnen verzorgen op een afdeling waar patiënten of bedden mobiel zijn. Bijvoorbeeld op de oncologische afdeling. Ik ben op elk moment dat ik nog geen concert of lessen geboekt heb staan beschikbaar. Ter kennismaking zijn aan de eerste drie uitnodigingen op uw afdeling geen kosten verbonden. Daarna kan bepaald worden of en onder welke condities de muziekinterventies een vervolg krijgen. U kunt dus geheel vrijblijvend uit proberen of mijn muziek iets voor uw afdeling kan betekenen.

Meneer, van middelbare leeftijd, was al de hele dag zeer onrustig geweest. Hij leek zich niet bewust van plaats en tijd. Hij probeerde soms doelloos overeind te komen en plukte aan zijn maagsonde. Zijn aanwezige vrouw probeerde hem met liefdevolle aandacht rustig te krijgen. Ik begon voor hem te spelen. Na enkele minuten werden zijn onrustige bewegingen minder. Bij het verlaten van zijn box merkte ik een dankbare glimlach van zijn verpleegster op. Later bij de trap naar beneden zei zijn vrouw tegen haar kinderen: "Laat die meneer er eens door. Dit is de meneer die net voor papa gitaar speelde en waarvan hij nu zo rustig is geworden."

Meneer, van oudere leeftijd gezien zijn grijze haar, lag roerloos in zijn bed. Ogen gesloten. Het zag er bijna sereen uit. Maar gezien het feit dat hij aan de kunstmatige beademing lag en alarmpiepjes met grote regelmaat afgingen was het duidelijk dat hij in zeer kwetsbare toestand verkeerde. Zijn situatie liet het niet toe merkbare reacties op mijn spel bij hem waar te kunnen nemen. De tonen van "Somewhere over the rainbow" vermengden zich met de omgevingsgeluiden van de hem omringende apparatuur.

Mevrouw was net gereanimeerd. Ze was zeer onrustig. Haar ogen leken een punt van herkenning te zoeken wat er niet was. Ze trapte de lakens van zich zelf af. Zij was overduidelijk oncomfortabel. Bij de intake had ze aangegeven van klassieke muziek te houden. Ik speelde Air on the G string van Bach. Haar bewegingen bleven onvoorspelbaar. Ik schakelde over op een metrumloze improvisatie van aangenaam klinkende akkoorden, wat me in de gegeven situatie het beste leek.

Een zeer triest geval verzuchtte de intensivist in het voorgesprek voor de komende sessies. Ik ontwaarde een jonge man van rond de twintig jaar met tracheostoma Ik speelde muziek van Harry Sacksioni voor hem omdat hij die mogelijk zou kennen. Op de vraag of hij "Scarbourough Fair" herkende volgde een nauwelijks waarneembare bevestiging. Ik sloot zijn sessie af met het meer bluesy nummer "Goofy"

Mevrouw van middelbare leeftijd straalde toen ze me zag binnen komen. Ze had zich duidelijk op mijn komst verheugd. Ik speelde eerst iets klassieks en daarna een Jazz standard. Ik vroeg toen van welke muziek zij hield. "Van popmuziek" zei ze heel primair. Maar niet zonder er meteen aan toe te voegen: "Maar ik vind uw muziek ook heel mooi hoor!" De sessie afsluiten met het Yesterday van de Beatles leek mij daarom heel gepast. Ze bleef bij ons hartelijk afscheid stralen. Ook haar verpleger was duidelijk in zijn nopjes.

Mevrouw zat opmerkelijk rechtop in haar bed. Ze was nu ook eigenlijk iets te goed voor de IC. Er stond een overplaatsing gepland. Dat gaf haar best wat stress. Een gesprekje behoorde tot de mogelijkheden. Ik schatte zo in dat ze wel van romantische muziek zou houden. Dus ik speelde de "Romance anoniem" voor haar. Dat ontroerde haar zeer.