Het is nu corona tijd wat wil zeggen dat al mijn concerten zijn afgelast dit seizoen. Zo ook mijn zomer concerten in Zuid Frankrijk. Daarom bij deze een mooie herinnering uit 2019.
Op 26 juli stond er in Fos een avond concert van mij gepland. Fos ligt behoorlijk ontoegankelijk in een dal ingesloten, waar de druiven van de Faugeres wijn het erg goed doen. Het initiatief voor dit concert in dit afgelegen dorpje was genomen door een daar wonende Nederlander. Maar de burgemeester was zo ingenomen met een culturele activiteit in zijn dorp, dat hij er voor zorgde dat de Mairie ook een mooie subsidie zou verstrekken.
Ik arriveerde in een tegen de bergwand aangelegen dorpje met smalle straatjes van het kaliber waarbij je beide buitenspiegels naar binnen moet klappen om er zonder schade door te kunnen rijden. Uiteindelijk kon ik mijn auto met geblokkeerde wielen voor de kerkdeur parkeren waarbij hij voor mijn gevoel met een hoek van ruim 30 graden met zijn neus naar beneden stond. Ik had mijn instrumentarium nog niet in het voorportaal staan of git zwarte wolken pakten zich samen boven het dal. Onweer barste los terwijl het in de afgelopen weken kurkdroog was geweest met temperaturen van rond de 35 graden. Enige minuten later veranderde het straatje in een heuse beek waarbij het water om de wielen van mijn auto kolkte.
Veel concertgangers die van te voren hadden ingetekend en er soms meer dan 60 kilometer voor moesten afleggen konden de plaats van het concert niet bereiken. Hagel stenen als canonkogels beletten hun de weg en ze moesten dus onverrichter zaken naar huis.
Ondanks veel afzeggingen stroomde de kerk toch nog redelijk vol tot een publiek van meer dan 60 mensen schat ik zo in. Het overvloedige water begon onderhand ook via kieren van het dak de kerk ruimte binnen te komen. Ik mag wel zeggen dat het spelen van een concert in dermate vochtige omstandigheden een grote uitdaging is. Vibrato en positie wisselingen vragen een grote mate van aanpassing en een glissando behoort eigenlijk niet meer tot de mogelijkheden.
Ik mocht als speler weer genieten van een ademloos publiek. Een mevrouw op de eerste rij, die intensief had zitten luisteren, kwam mij na het concert meteen zeer bedanken. Toen ze vlak voor me stond zag ik dat ze van onder tot boven volkomen doorweekt was. Ze had geen droge draad meer aan haar lijf wat ze in haar gang van parkeerplaats naar kerkruimte niet had kunnen voorkomen. Ik was nu onder de indruk van haar.
Het concert was nog niet afgelopen of het klaarde op. Naar goed Frans gebruik drink je dan na het concert een goed glas wijn met elkaar. Dat kon buiten op het kerkplein. En de geschonken wijn? Uiteraard een goed glas Faugeres!