Hier speel ik samen met de inmiddels overleden gitarist Julian B. Coco (†) Het is daarom zeker geen foto van een actueel concert. Maar het evenement zal altijd in mijn gedachten blijven en daardoor blijft dit voor mij in die zin actueel.

Het was een concert tijdens één van de legendarische tokkelweken van de Muziekschool in Alphen aan den Rijn. Er werden dan geen lessen gegeven, maar in plaats daarvan was de lesweek gevuld met vele muziekworkshops en bijzondere activiteiten. Instrumentbouwers zoals Arie van Spronsen en John van Gool kwamen langs om hun kunsten op het gebied van bouwen te tonen. Docenten konden hun specifieke vaardigheden kwijt. En, ja, … ook de grootmeester van de gitaar Julian Coco kwam langs om een workshop te geven. Ik zal daarvan nooit vergeten hoe met welk empathisch vermogen hij een zeer talentvolle leerling benaderde waarbij er ook sprake was van autisme en een verstandelijke beperking. ’s Avonds had ik het voorrecht om met hem een concert te mogen geven. Onze gezamenlijke liefde voor bossa nova repertoire met uiteraard de onvermijdelijke onderlinge improvisaties maakte een groot deel van het programma uit. Het was op en top genieten voor ons zelf en het ruim aanwezige publiek.

Julian B. Coco bespeelde in Nederland de klassieke gitaar op het moment dat deze nog zo’n beetje hier herontdekt moest worden. Daarbij was hij ook bassist bij het Utrechts symfonie orkest. Ook kwam ik hem wel in veel trivialere situaties tegen. Bijvoorbeeld zo maar in een hoekje van een bladmuziekhandel in Utrecht waarbij dan de ene suite van Bach na de andere schijnbaar moeiteloos uit zijn vingers rolde. De laatste keer dat ik hem mocht ontmoeten was op het moment dat ik een concertonderdeel speelde op een regiodag van de gitaarvereniging Pro Guitarra. Hij was al tot erelid benoemd en woonde al in het Rosa Spierhuis. Ontroert bedankte de grootmeester me voor mijn gitaarspel. Het spreekt van zelf dat ik zeer dankbaar was voor zijn compliment.

Info: Julian B. Coco: https://nl.wikipedia.org/wiki/Julian_Coco